ÇERİBAŞIZADE ALİ BEY (D.1841-Ö.1876)

Çeribaşı Ali Bey’in torunu, Miralay Mehmet Bey’in oğlu olan Ali Bey, şiirlerinde Serserî ve Serser mahlaslarını kullanmıştır. Şiirin yanında musiki ile de ilgilenmiş, hem bilgi ve hem de icra itibarıyla kendisini yetiştirmiştir. İstanbul’a giderek bir süre burada kalmış, daha sonra Harput özlemi ile tekrar bu şehre dönmüş ve burada vefat etmiştir.

                        1

Fe’ilâtün Fe’ilâtün Fe’ilâtün Fe’ilün

Yine bir şûh u şirîn yazmayı nev-restelemiş

Aldı aklım hele bilmem ne güzel bestelemiş

Fino-fes bir yana püskül karışıp kâkülüne

Kara gözler ne yaman dosta bakıp mestelemiş

Tîr-i müjgânını şol kaşı yayından vâh kim

Sîneme doğru tutup atmağa şâyestelemiş

Göreli gün yüzünü aşkına yandım yanarım

Tütünüm baştan aşıp göklere peyvestelemiş

Serserîyim gideli gurbete Harput güzeli

Şîve-i nâz u edâlar ne yaman üstelemiş

                                   2

Fe’ilâtün Fe’ilâtün Fe’ilâtün Fe’ilün

            Ey sabâ gör benim ahvâlimi git yâre de de

            Hançer-i hicr ile sînem nice bin pâre de de

            Rahm edip belki de der yârelerim yâre benim

            Ser-i kûyunda anın dostudur ağyâra da de

            Hîç su’âl eylemez üftâde-i dîvânesini

            Âh kim n’eylemişim n’oldu ne var arada de

            Aklımız Serserî’dir yâr değil kendimize

            Varsa taksîrim eğer afvına bir çâre de de